Kefeniniz Sizin Olsun

Bir ihtiyar… Ömrünün son demlerini yasamakta… Yolculukta… Azigi bitmis. Aç. Susuz. Bir kasabaya geliyor. Camiye gidiyor…

Hos geldin diyen yok, perisan haline bakip bir ihtiyacin var mi diyen yok. Sadece bos ve donuk gözlerle bakiyorlar…

Aksam oluyor, namaz. Yatsi oluyor, namaz. Buyur eden yok. Tek basina camide. Allah’in evinde. Allah’in misafiri.

O gece ölüyor. Belki de açliktan…

Sabah namazina gelen ayni insanlar. Yabanciya karsi vazifelerini yapiyorlar. Yikiyorlar, kefenliyorlar ve gömüyorlar.

Gömüldügünün gecesi gene sabah namazi. O da ne; Mihrapta bir kefen. Kefen. Bir kagit. Kagit bos degil. Bir yazi:

– Biz size bir misafir gönderdik. Hem yorgundu. Hem de aç. Onu misafir etmediniz. Ne yedirdiniz ne de içirdiniz. Alin istemiyoruz. Kefeniniz de sizin olsun!